MAKİNALAŞMAK İSTİYORUM!

Geçmiş yazılarımı okuduysanız Futurizm ile "tövbe tövbe" diyerek tanışmamı hatırlarsınız. :)

İnsanoğlu bu ya bazen kafayı taktığımız konular olur, üzerine okuruz, araştırırız, dinleriz.

İnsanı insan yapan da bu kafaya takma sanatı olsa gerek. Bu aralar bu sanat hücrelerime bolca nüfuz etti.

Futurizm bir gelecekçilik akımı olarak adlandırılıyor.

Ama derinlerine indiğimde aynı zamanda futurizm' in sanat akımı olduğunu gördüm.

1900' lerde İtalyan sanatçı Marinetti tarafından kullanılmış. Hatta bir futurist manifesto bile yayınlanmış.

(http://goo.gl/AQLoRC)

Bu manifestoya göre sanatta artık üslubun değişmesi, durağanlıktan uzaklaşması gerektiği savunuluyor. Her türlü atılım, sanayi girişimleri, tersane ve makinaları övmelidir şiir deniyor. Kimi sanatçı bunu benimsemiş hatta artık müze duvarlarının kurşunlanma vaktinin geldiğini söylemiş, kimi sanatçı ise serbest yazıma devam etmiş. Her zaman olduğu gibi akımların getirdiği iki uç nokta burada da bizleri karşılıyor. Ya körü körüne reddetme ya da tamamen inanıp, öteki görüşleri yok sayma... Dengeyi tutturanlar ise akıma uygun eserlerin ustası olmuşlar.

1923 yılında Nazım Hikmet'in Futurist akım öncülüğünde yazdığı vurum vurum vurgulanarak okunan (:) ) dizeleri ile sizleri baş başa bırakıyorum.

Makinalaşmaya eleştri midir? Yoksa makinalaşma tutkusu mudur? Bunun yorumunu da araştırıp şiirin tamamını okuduğunuzda sizlere bırakıyorum. :)

trrrrum, trrrrum, trrrrum! trak tiki tak! makinalaşmak istiyorum!

mutlak buna bir çare bulacağım ve ben ancak bahtiyar olacağım karnıma bir türbin oturtup kuyruğuma çift uskuru taktığım gün!

trrrrum trrrrum trak tiki tak! makinalaşmak istiyorum!