AN

Markette karşılaştığım sırt çantalı 7-8 yaşlarındaki iki kız çocuğunun, kendini savunma psikolojisi elime klavyeyi aldırdı. Markette usulca dolandılar, ne alacaklarına karar veremediler ve kasadan çıkarken kasiyer kadına, eğer isterse çantalarını arayabileceklerini, sadece baktıklarını, bir şey almadıklarını söylediler.

Çocukların psikolojisi üzerine düşündüm.

Suçlanmaktan korkmak mıydı onlara bunu yaptıran?

İzledikleri haberler, tutuklanma korkusu muydu?

Kendini anlatmaya çalışma duygusu muydu? Farklı olduğunu, dürüst olduğunu ispat etme duygusu mu?

Yoksa bir şeyleri çalmanın tek sorununun yakalanmak olduğunu öğrenmeleri miydi?

İyi bir şey miydi bu kötü mü?

Araba sürmeye ilk başladığım zamanlarda, polis çevirmesine yakalandığımda, ellerimi kaldırıp neredeyse "vallahi bu araba çalıntı değil" diyesimin geldiği o anlara gittim. :) Bunu da hep geçmişte ailelerimizin yaramazlık yapınca bizi korkutup "seni polislere veririm" ( sadece benim ailem yapmamıştır diye düşünüyorum, değil mi? :) ) diye korkutmasından olduğunu düşündüm.

Sanırım bazen bazı şeylerin yanlış olduğunu o kadar yanlış şekilde anlatıyoruz ki o yanlışı benimseyerek öğretmek yerine, sadece korku psikolojisi oluşturuyoruz.

O korku ile de sadece tutuklanmaktan korktuğumuz için bir şey çalmanın yanlış olduğunu düşünüyoruz.

Arkadaşlarımızla oyuncağı paylaşmıyoruz çünkü sanıyoruz ki paylaşmazsak polis gelir bizi alır.

Tabi büyüdükçe, sorguladıkça işin doğrusunu anlıyoruz.

İşin doğrusunu anlamayan insanlar için de memleketimde her yere kamera , güvenlik, kontrol mekanizmaları kurmak zorunda kalıyoruz.

Çünkü bazı yaramazlık yapan insanlar, vicdanına değil sadece polislere yakalanırlar.