TURHAN

Güneş sarısı gövdesi, açık mavi kanatları ve turuncu gagası ile Turhan, gökyüzünden çamaşır ipine doğru usulca süzülüyordu. İnsanlar son zamanlarda Turhan'ı çok rahatsız eder olmuştu. Bulunduğu her yeri işgal ediyorlardı. İnsanlar Turhan'ı korkutmaya başlamıştı.

Konduğu çamaşır ipinden, her seferinde, Ayşe Teyzenin ipi sallaması yüzünden uçmak zorunda kalıyor, daima televizyon ekranının açık olduğu evin içini rahatça izleyemiyordu. Su birikintilerinden su içmeye kalktığında, bisikletli çocukların manevrası ile içemeden uçmak zorunda kalıyordu. Kimi zaman da insanlar Turhan'ın rengini çok beğenip, onu yakalayıp kafes içinde evlerinde tutsak etmeye çalışıyorlardı. Neyse ki Turhan her seferinde kaçıp göğün tadını çıkarmayı başarıyordu. İnsanlar dünyası Turhan için doğadan çok daha tehlikeli idi.

Turhan bir gün yine konacak, insanlardan uzak,doğanın tadını çıkarabileceği bir yer arayışındaydı. Çınar ağacı gölgesinde harika bir taşın üstünü seçti. Sakince etraftaki kuşlarla sohbet ediyorlardı ki bir çocuğun hızlıca bulunduğu taşa doğru koştuğunu gördü.

Hemen telaşa kapıldı, uçacaktı ancak çocuğun sesi Turhan'ı oraya bağlamıştı. Çocuk "uçma güzel kuş, sana asla zarar vermeyeceğim" diye bağırıyordu. Turhan çok şaşırmıştı böyle insanlar ile çok nadir karşılaşırdı. İlk defa insanlardan birinin kendisine bu şekilde yaklaştığına şahit olmuştu. Ne yapacağını şaşırdı. Ses onu kandırıyor olabilir miydi? Çocuğun ellerinde sapan veya taş yoktu. Tehlikeli görünmüyordu. İç sesi iyi bir dost olacaklarını söyledi. Çocuk usulca yaklaştı ve şaşkın bir şekilde Turhan'ın suratına gülümseyerek baktı. Çocuk birden yanına oturuverdi, çantasından bir şişe su çıkarıp taştaki oyuntunun içine doldurdu. Turhan insanlardan kaçmaktan, su içmeyi unutmuştu. Kana kana suyu içti ve çocuğun dizine konarak ona teşekkür etti.

Turhan artık ona su veren bu dostun peşinden ayrılmayacaktı. Dünya artık eskisi kadar korkutucu değildi. İsminin Efe olduğunu öğrendiği çocuk onu doyuruyor, ona tehlikelerden uzak ortam kuruyordu. Sapan ile Turhan'ı vurmaya çalışanları durdurup, onu sevmelerini sağlıyordu.

Turhan insanlara alışmıştı. O kaçmadıkça insanlar alışıyor, insanlar alıştıkça o kaçmıyordu.